Προσποιουμαστε...

Καθε μερα προσποιουμαστε πως όλα είναι καλα...ενώ δεν είναι..
Χαμογελάμε λες και τιποτα δεν είναι λάθος, μιλάμε λες και όλα είναι τέλεια, προσποιουμαστε λες και ζούμε το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μας κ εννοείται πως κάνουμε λες και όλο αυτο δεν πονάει καθολου, λες και είναι όλα τόσο φυσιολογικά...αμμ δε.
Δε μπορούμε να περιμένουμε για όλη μας τη ζωή κάποιον να φανεί και διαμέσου να μην έρχεται τιποτα. Νομίζουμε πως έχουμε βρει την ευτυχία αλλα το μόνο που είναι πραγματικά δικό μας τελικά, είναι εκείνη η αφίσα του αγαπημένου μας μπασκετμπολίστα κρεμασμενη στον τοίχο. Κανένας υπαρκτός άνθρωπος δε μας ανήκει όσο και αν το θελουμε. Αλλα τι είναι τελικά η πραγματική ευτυχία; Πραγματική ευτυχία λοιπόν, είναι "δυο χέρια που θα σε κοιμισουν, θα σε χαιδεψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα ματια". Δυο πραγματικά, δυο υπαρκτά χέρια ομως. Που μαζί τους θα μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς να προσποιεισε.
-Τ