16 Μαΐου 2014

Romance Stages

Stage 1
Καλοκαιράκι, βράδυ με πανσέληνο, το ρολόι δείχνει κιόλας 12.35, πίνω το Cosmopolitan μου δίπλα σε μία πισίνα σε ένα παραλιακό μπαράκι κάπου στην Αγριλέζα. Έχω στο πιάτο όλη τη θάλασσα και το φως του φεγγαριού είναι το πιο φωτεινό από όλα τα φώτα που υπάρχουν γύρω μου. Από τα ηχεία ακούγεται ένα ισπανικό τραγούδι, El Corazon νομίζω λέγεται. Το μυαλό μου ταξιδεύει καθώς βυθίζομαι στις σκέψεις μου και το μάτι μου χάνεται στην ατέλειωτη θάλασσα. Κι όπως χάνεται το φως του φεγγαριού στα κύματα έτσι ονειρεύομαι πως χάνομαι κι εγώ. Αυτή την καλοκαιρινή ονειρεμένη νύχτα που φαίνονται όλα τόσο μελαγχολικά και επίπονα. Άνθρωποι γύρω μου χαρούμενοι, σκεπτικοί, εκφραστικοί, εκδηλωτικοί, μαγεμένοι από τη νύχτα που απλώνεται πάνω μας. Κι αυτή τη νύχτα πόσο θέλω να ήσουν εδώ δίπλα μου, να νιώσεις τη μαγεία να σε χαϊδεύει και να κοιτάς στα μάτια μου χωρίς να λες κουβέντα. Να ενωνόντουσαν οι ματιές μας κάπου σ' αυτό το απέραντο γαλάζιο και να γαλήνευε η καρδιά μου μόνο με την παρουσία σου. Μια ερωτεύσιμη νύχτα μόνο για τους ερωτευμένους.

Stage 2
Η τοποθεσία είναι γνωστή, ο δρόμος για το Γκάζι είναι σχεδόν άδειος, Σάββατο βράδυ με το μισοφέγγαρο πάνω μας. Μυρίζει έρωτας και φιλιά και σε κάθε μου βήμα νιώθω ερωτευμένη. Περπατάμε χέρι-χέρι σαν να χορεύουμε και να μην μας νοιάζει τίποτα άλλο. Έχουμε ο ένας τον άλλον κι αυτή τη στιγμή νιώθω πως είσαι όλος μου ο κόσμος. Σε κοιτάζω και καμαρώνω, χαίρομαι και αναρωτιέμαι για το πόσο τυχερή είμαι. Ξαφνικά μου σφίγγεις το χέρι και αισθάνομαι προστασία και σιγουριά, νιώθω πως σου ανήκω. Ανταποδίδω και σου χαμογελάω με το πιο ωραίο χαμόγελο που μπορώ να διαθέσω κι εσύ γέρνεις δίπλα μου και με αγκαλιάζεις. Η καρδιά μου φεύγει από τη θέση της και παραδίνεται ολοκληρωτικά στο στήθος σου. Συνεχίζουμε τον μαγικό μας χορό πάνω στον πεζόδρομο, ένας χορός που δεν υπάρχει μόνο στη φαντασία μου.





5 Μαΐου 2014

Ήμουν εκείνη..

Ήμουν εκείνη που πίστευε στα παραμύθια με καλό τέλος. Ήμουν εκείνη που νόμιζε πως κάποια στιγμή θα ερχόταν ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο και θα την έσωζε από την καθημερινότητα και την ανιαρή ζωή της. Ήμουν εκείνο το αισιόδοξο, χαζοχαρούμενο κοριτσάκι που πίστευε σε αγάπες, έρωτες και λουλούδια. Ήμουν εκείνη που πληγώθηκε αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ήμουν εκείνη που παραμέρισε  την ηττοπάθεια που της χτυπούσε συνεχώς την πόρτα και φώναξε δυνατά "θέλω να ερωτευτώ". Ήμουν εκείνη που έδινε ελπίδα στους ερωτευμένους που είχαν χάσει την δική τους. Ήμουν εκείνη που κάθε φορά που ερωτευόταν ή ενθουσιαζόταν ακουμπούσε άπειρες ελπίδες σε ένα μόνο άτομο. Ήμουν εκείνη που έλεγαν όλοι "ρομαντική". Ήμουν εκείνη που όλοι πίστευαν πως δε θα αφήσει ποτέ τον έρωτα. Ήμουν εκείνη που πληγώθηκε και είπε "τέρμα". Ήμουν εκείνη που βαρέθηκε να κάνει μη θεμελιωμένα σχέδια. Ήμουν εκείνη που στο τέλος έχασε και απογοητεύτηκε από όλους και από όλα. Ήμουν εκείνη που σκεφτόταν πρώτα τους άλλους. Ήμουν τόσο χαζή και επιπόλαια. 
Είμαι εκείνη που κατάλαβε το λάθος της.