24 Μαΐου 2013

Πρόσεχε, παρατήρησε.

Γεννήθηκα σε μία εποχή που οι λέξεις αγάπη και εμπιστοσύνη ήταν πλέον άγνωστες για το ανθρώπινο είδος (φτάσαμε να ελπίζουμε στους εξωγήινους). Γεννήθηκα σε μία εποχή που είχε την ατυχία να μην γνωρίσει οικονομική, τεχνολογική ή ακόμα και πολιτισμική ανάπτυξη. Γεννήθηκα σε μία εποχή που οι άνθρωποι ήταν πλέον ξένοι μεταξύ τους λόγω της τεχνολογίας και είχαν επηρεαστεί από κάθε είδους εξωτερικό παράγοντα αντί για το ίδιο τους το πιστεύω και τις προσωπικές τους αντιλήψεις.

Γεννήθηκα σε μία εποχή που καλεί το νέο αίμα της να αλλάξει ριζικά τα πράγματα χωρίς να του δίνει τα απαραίτητα εφόδια. Γεννήθηκα στην εποχή της κατάκρισης, της αναισχυντίας και της σοβαροφάνειας που τρώει τους ανθρώπους καθημερινά. Αυτές οι αξίες έγιναν το Α και το Ω σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μικρή πόλη, σε κάθε χώρα και σε κάθε ήπειρο.

Οι νέοι άνθρωποι της σημερινής γενιάς, εμείς, καλούμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν τα παραλέω, αυτό μας δίνουν να πιστέψουμε. Έναν κόσμο που πια δεν δίνει ελπίδα σε κανένα. Έναν κόσμο που έχει καταληφθεί από ανθρώπους ξένους, απόμακρους, αντικοινωνικούς και ψευδοευτυχείς. Κάθε μέρα συνειδητοποιώ πως η σημερινή κοινωνία είναι πιο ψεύτικη από όσο φανταζόμουν.

Αναγκάστηκα να ωριμάσω πριν το φυσιολογικό και συνήθισα να κατηγορούμαι για την ωριμότητα μου από ανθρώπους που παρά την ηλικία τους έχουν μυαλό αμοιβάδας. Συνήθισα να επιζώ ανάμεσα σε συνομήλικούς μου που δεν έχω τίποτα κοινό. Συνήθισα να ακούω διάφορες ακραίες πολιτικές απόψεις 15χρονων χωρίς την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Εντυπωσιάστηκα από αντιδράσεις, σκέψεις, αντιλήψεις, ιδέες, τρόπους συμπεριφοράς και όνειρα μικρών ή μεγάλων αλλά παρ' όλα αυτά δεν σταμάτησα να ελπίζω σε κάτι καλύτερο.
Άρχισε να παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου, άρχισε να βλέπεις και όχι απλά να κοιτάζεις. Άρχισε να συνειδητοποιείς.