Ήμουν εκείνη που πίστευε στα παραμύθια με καλό τέλος. Ήμουν εκείνη που νόμιζε πως κάποια στιγμή θα ερχόταν ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο και θα την έσωζε από την καθημερινότητα και την ανιαρή ζωή της. Ήμουν εκείνο το αισιόδοξο, χαζοχαρούμενο κοριτσάκι που πίστευε σε αγάπες, έρωτες και λουλούδια. Ήμουν εκείνη που πληγώθηκε αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ήμουν εκείνη που παραμέρισε την ηττοπάθεια που της χτυπούσε συνεχώς την πόρτα και φώναξε δυνατά "θέλω να ερωτευτώ". Ήμουν εκείνη που έδινε ελπίδα στους ερωτευμένους που είχαν χάσει την δική τους. Ήμουν εκείνη που κάθε φορά που ερωτευόταν ή ενθουσιαζόταν ακουμπούσε άπειρες ελπίδες σε ένα μόνο άτομο. Ήμουν εκείνη που έλεγαν όλοι "ρομαντική". Ήμουν εκείνη που όλοι πίστευαν πως δε θα αφήσει ποτέ τον έρωτα. Ήμουν εκείνη που πληγώθηκε και είπε "τέρμα". Ήμουν εκείνη που βαρέθηκε να κάνει μη θεμελιωμένα σχέδια. Ήμουν εκείνη που στο τέλος έχασε και απογοητεύτηκε από όλους και από όλα. Ήμουν εκείνη που σκεφτόταν πρώτα τους άλλους. Ήμουν τόσο χαζή και επιπόλαια.
Είμαι εκείνη που κατάλαβε το λάθος της.
Ειμαι ακομα ετσι. Ειμαι αυτος που καθε φορα που πληγωνεται συνεχιζει να πιστευει οτι θα αλλαξουν ολα. Ειμαι αυτος που σε καθε εμποδιο ξερει οτι δεν θα ειναι το τελευταιο και παρολα αυτα δεν το βαζει κατω. Ειμαι χαζος, ανωριμος και δεν σκεφτομαι καθαρα καταληγοντας να μου κανω κακο. Ειμαι ανθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο σου τα λέει ολα
Διαγραφή