μου λείπεις...

Όλα ξεκίνησαν τόσο όμορφα...δύο άνθρωποι πιο ερωτευμένοι από ποτέ να περπατούν μαζί στους δρόμους της πολυσύχναστης Αθήνας κάνοντας όνειρα για ένα γλυκό και όμορφο μέλλον...
Πολύ όμορφο για να ναι αληθινό πίστευε η κοπέλα και όντως είχε δίκιο...
Το παραμύθι κράτησε μόνο για λίγους μήνες...αμέσως μετά, το ένα πρόβλημα διαδεχόταν το άλλο...γιατί; γιατί να χαλάνε όλα; τόσο άδικο...
Η κοπέλα είχε αγαπήσει τόσο πολύ αυτό το αγόρι που της είχε μάθει πως να αγαπάει πραγματικά, πως να ελπίζει και πως να ονειρεύεται...Το αγόρι όμως την είχε απλά για να περνάει την ώρα του και μόλις κατάλαβε ότι πλέον είχε βαρεθεί, αναζήτησε αλλού συντροφιά. Κλασσική περίπτωση θαρρώ.
Τώρα η κοπέλα μόνη της προσπαθεί να ξεχάσει, να ξαναφτιάξει τη ζωή της απ'την αρχή. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο πιστεύει. Οι φίλες τις της λένε ότι ακόμα υπάρχουν ελπίδες. Άδικος κόπος, τίποτα δε θα ναι όπως πριν. Το αγόρι πλέον δεν ασχολείται μαζί της καθόλου. Λες και δε συναίβει ποτέ τίποτα. Πώς μπορεί; Πόση υποκρισία πια;
Και τα βράδια, είναι που της λείπει περισσότερο. Το μόνο που τη βοηθάει να ξεχνάει πλέον *μόνο για λίγο* είναι η σοκολάτα. Όλα τον θυμίζουν τόσο έντονα.. Σε κάθε τραγούδι που άκουγαν μαζί, γυρνούσε και την κοιτούσε, το θυμάται. Πλέον κανένα τραγούδι δε της κάνει αίσθηση χωρίς αυτή τη ματιά του που τη γέμιζε τόσο.
Και θυμάται πως του χε πει να μην την αφήσει ποτέ μόνη της και να μην πει αντίο γιατί το αντίο του θα σήμαινε φεύγω και το φεύγω του ξεχνάω. Όντως την ξέχασε αλλά χωρίς καν να χει το θάρρος να πει αντίο. Έτσι,  χωρίς να πει τίποτα. Απλά έφυγε...
Και ξαφνικά, της λείπει τόσο πολύ. Σκέφτεται ότι όλα τέλειωσαν γιατί αντί το αγόρι να κοιτάξει όλα αυτά που τους ενώνουν κοίταξε αυτά τα λίγα που τους χωρίζουν. Η κοπέλα πλέον αναρωτιέται γιατί γυρνάει συνέχεια πίσω ενώ έχει τόσα πολλά να ζήσει. Αναρωτιέται επίσης που να πήγαν τα όνειρα εκείνα που έκανα μαζί τα βράδια.
Έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που η κοπέλα είναι μόνη και το κενό μέσα της ολοένα και μεγαλώνει. Επιθυμεί να πηγαίνει στα όνειρα του, έστω και σαν περαστική, να τη σκέφτεται έστω και λίγο κατά τη διάρκεια της μέρας.
Μακάρι να ξέρε αυτό το αγόρι πως νιώθει η κοπέλα τώρα, μακάρι να του έλεγε και αυτή.
Απλά μου λείπεις...

-T